رابطه نامشروع در جوامع مختلف بنا به فرهنگ آن جامعه تعریف شده و قبیح شمرده میشوند. در فرهنگ ایرانی و اسلامی نیز برخی رفتارها ناپسند یا گناه تلقی میشوند و منافی عفت عمومی هستند. به گزارش سرویس شهروندی اول فارس ، قانونگذار نیز به جهت مصالح اجتماعی و حفظ سلامت و اخلاق عمومی به این
زنا به رابطه نامشروعی گفته میشود که در آن رابطه جنسی خارج از عرف و بدون علقه زوجیت بین زن و مرد برقرار میشود. زنا رابطه نامشروع بین زن و مردی در خارج از روابط خانوادگی است که در آن آلت مردی به اندازه ختنه گاه وارد آلت زن میشود که به غیر از این
یکی از مهمترین موضوعاتی که در اسلام به آن تاکید فراوان شده است، حدود روابط بین زن و مرد است و علت تاکید اسلام جلوگیری از وقوع آسیبهای اجتماعی و فردی است که ممکن است به افراد وارد شود. قانونگذار با تکیه بر قواعد شرع و همچنین با توجه به اوضاع و احوال جامعه جرائمی
حوزه نقض مسائل خلاف عمومی مواردی چون اشاعه فحشاء و منکرات، تحریک، تشویق، ترغیب، تهدید یا دعوت به فساد و فحشاء و ارتکاب جرایم منافی عفت یا انحرافات جنسی، انتشار، توزیع و معامله محتوای خلاف عفت عمومی (مبتذل و مستهجن) و… را در برمیگیرد و مدعیالعموم میتواند در جرائم خلاف عفت عمومی شخصا براساس قانون
رابطه نامشروع یکی از جرایم منافی عفت میباشد که نیازی به شاکی خصوصی ندارد. یعنی جرم رابطه نامشروع به دلیل اینکه موجب برهم زدن نظم جامعه میشود، جزء جرایم غیرقابل گذشت میباشد و در صورتیکه شاکی خصوصی نداشته باشد و یا رضایت بدهد، مجازات فرد از بین نمیرود. یکی از اعمالی که در اکثر قوانین
آیتالله مکارم شیرازی به پرسشی درباره این که اگر دختری مرتکب زنا شود و بکارت او از بین برود دختر توبه کرده است، برای حفظ آبرویش باید چکار کند؟ پاسخ دادند که می تواند بدون سر و صدا نزد طبیبی برود که او را ترمیم کند و جدا توبه نماید و با اعمال نیک آینده،