سعدی شاعری با مردم و برای مردم است و از وادی سیاست به دور است اگر چه سیاست و کیاست داشت اما گویا برخی هماره در تلاشند این شاعر ملی و میهنی که سودای برقراری صلح جهانی در سر داشته را وابسته به جریان فکری خاصی کنند. به گزارش اول فارس ، همایش ادبی “گلگشت

چه زیبا شیخ سعدی این شاعر ملی و جهانی سروده است:به امید آنکه جایی قدمی نهاده باشی؛همه خاکهای شیراز به دو دیدگان برفتم ؛یا جناب فیلسوف و حکیم سعدی چنین سراید:کاروانی شکر از مصر به شیراز آید سید محی الدین حسینی ارسنجانی – روزنامه نگار در یاداشتی برای اول فارس نوشت: درباره جناب شیخ اجلّ

مدیرکل میراث فرهنگی گردشگری و صنایع‌دستی استان فارس از آماده‌سازی مجموعه فرهنگی – تاریخی سعدی برای اجرای مراسم بزرگداشت شیخ اجل سعدی شیرازی خبر داد. به گزارش اول فارس از شیراز، محمد ثابت اقلیدی امروز ۲۷ فروردین‌ماه گفت: با برنامه‌ریزی‌های انجام‌شده اجرای برنامه‌های متعدد فرهنگی و گردشگری در هفته بزرگداشت یاد روز سعدی در مجموعه

در این مطلب اول فارس یک غزل زیبا از سعدی شیرازی را می خوانید غافلند از زندگی مستان خواب زندگانی چیست مستی از شراب تا نپنداری شرابی گفتمت خانه آبادان و عقل از وی خراب از شراب شوق جانان مست شو کآنچه عقلت می‌برد شر است و آب قرب خواهی گردن از طاعت مپیچ جامگی

سعدی شیرازی شاعر و نویسنده‌ی پارسی‌گوی قرن هفتم هجری قمری است. همه‌ی آثار سعدی را، چه نظم و چه نثر، می‌توان در کتاب «کلیات» او یافت. هر چند در بین آثاری که در این کتاب آمده، «بوستان» و «گلستان» سعدی بیشتر از سایر آثار او شناخته‌شده‌اند. فقیهی پدر را گفت: هیچ از این سخنان رنگین

سعدی و حافظ اگر چه هر دو رند و زیرکند و سیاست را خوب میدانند و گاه در شعرهایشان بر اهل سیاست تاخته یا از آنان خرده ها گرفته اند و به نحوی رفتار حاکمان زمانشان را گاه مذموم و با لطایف و ظرایف شعری عملکردشان را نقدی جدی نموده اند سید محی الدین حسینی

به دوستی و وفایی که بین ماست قسم می‌خورم که اگر در دست تو زهر باشد همانگونه با ذوق و شوق آن را می‌خورم که حلوا را می‌خورم. سعدی شیرازی از شاعران پرآوازه ایران زمین، در سال ۶۰۶ هجری قمری در شیراز چشم به جهان گشود. او را مشرف الدین مصلح بن عبدالله بن مشرف

 اهل ادب به او لقب «استادِ سخن»، «پادشاهِ سخن»، «شیخِ اجلّ» و حتی به‌طور مطلق، «استاد» داده‌اند. فقط شاعری به بزرگی سعدی می‌توانست با حضورش خانقاهی را به آرامگاهی چون آرامگاه سعدی تبدیل کند. شیخ شیراز تا پایان عمرش در این مکان زندگی کرد تا اینکه در نهایت به خاک سپرده شد. حالا نوبت عاشقانش

چهرهٔ سعدی از ابوالحسن صدیقی  در این مطلب اول فارس غزلی زیبا از دویان اشعار  سعدی شیرازی سعدی را می خوانید: سلسلهٔ موی دوست حلقه دام بلاست هر که در این حلقه نیست فارغ از این ماجراست ** گر بزنندم به تیغ در نظرش بی‌دریغ دیدن او یک نظر صد چو منش خونبهاست ** گر

سازه آرامگاه شیخ اجل، سعدی شیرازی، که هم به لحاظ قدمت، هم از نگاه معماری، واجد ارزش‌ بوده و یکی از مهمترین جذابیت‌های گردشگری ایران به شمار می‌رود؛ به شدت نیازمند مرمت و بهسازی است، اگرنه شاهد ویرانی حداقل بخشی از آن خواهیم بود. آرامگاه حضرت سعدی، از پُرآوازه‌ترین شعرای ایرانی، که شهرتش جهانگیر شده

رئیس سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری شیراز گفت: جسد فردی ناشناس از چاهی به عمق ۹۰ متر با تلاش آتش نشانان خارج شد. به گزارش اول فارس ف هادی عیدی پور از عملیات نفس گیر خارج کردن یک فرد ناشناس از چاهی به عمق ۹۵ متر خبر داد و درباره جزییات این عملیات

همراه با نام سعدی، به جز آثارش بنای آرامگاه او نیز به ذهن متبادر می‌شود. این بنا که به سعدیه موسوم است، در شمال شرقی شیراز و در انتهای خیابان بوستان قرار گرفته است. که باغ دلگشا نیز در همین خیابان قرار دارد و بهار نارنج شیراز با نام این باغ پیوند یافته است. بنای

در آستانه فرا رسیدن اول اردیبهشت ماه و یاد روز شیخ اجل سعدی شیرازی بر آن شدیم تا با انتشار این گزارش تا حدودی سعدی شیرازی را بیشتر بشناسیم. ابومحمّد مُشرف‌الدین مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف (۶۰۶ – ۶۹۰ هجری قمری) متخلص به سعدی، شاعر و نویسندهٔ پارسی‌گوی ایرانی است. اهل ادب به او لقب «استادِ سخن»، «پادشاهِ سخن»،

خیابان سعدی، از معابر قدیمی تهران است که روزگاری به خیابان «لختی‌ها» معروف بود؛ معبری که امروزه به بورس قطعات صنعتی، ابزارآلات کشاورزی، توربین‌های صنعتی، پمپ‌ و موتور آب اختصاص دارد. به گزارش اول فارس ، همشهری آنلاین نوشت: برای آشنایی با دلایل نامگذاری خیابان سعدی به کتاب «ایران قدیم و تهران قدیم» مراجعه می‌کنیم.

مشرف الدین مصلح بن عبدالله شیرازی شاعر و نویسندهٔ بزرگ قرن هفتم هجری قمری است. تخلص او “سعدی” است که از اسم اتابک مظفرالدین سعد پسر ابوبکر پسر سعد پسر زنگی گرفته شده است. سعدی شاعر و نویسندهٔ پارسی گوی ایرانی است. ابومحمّد مُشرف‌الدین مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف (۶۰۶ – ۶۹۰ هجری قمری) متخلص به سعدی، شاعر و