غزل شماره ۴۹۵ حافظ: می خواه و گل افشان کن از دهر چه می‌جویی

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

بخت و اقبال یار توست و هر آنچه را که می‌خواستی به‌دست آورده‌ای، کافی است چشمانت را باز کنی و گلستانی پر از معرفت و دلجویی را در کنارت ببینی. امروز که خریدار داری، می‌توانی گنج عشق طلب کنی وگرنه فردا دیگر دیر است. برای زمان پیری سرمایه‌ای بیندوز. خوش اخلاقی‌ات باعث جذب دیگران است و این نوای دلت است که حافظ را به غزل‌گویی تشویق می‌کند.