ماجرای مبارزه آیت‌الله سید کرامت‌الله ملک حسینی با طاغوت در شیراز

به گزارش اول فارس، ۱۲ آبان ماه سال ۱۳۹۱ آیت‌الله سید کرامت‌الله ملک حسینی دار فانی را وداع گفت. ایشان از روحانیون مبارز شیراز در دوران حکومت پهلوی بود که از مهمترین فعالیت‌های مبارزاتی وی می‌توان به واقعه مسجد حبیب شیراز اشاره کرد. در «کتاب انقلاب اسلامی در شیراز» که توسط مرکزاسناد انقلاب اسلامی منتشر شده روایتی از مجاهدت سید کرامت‌الله حسینی در واقعه مسجد حبیب شیراز را این چنین می‌خوانیم:

«بنا به دعوت سیدکرامت‌الله ملک‌حسینی، امام جماعت مسجد حبیب، در روز ۱۸ ذی‌حجه، عید غدیرخم، مصادف با ۲۸ آبان مردم در این مسجد اجتماع کردند. در اثنای سخنرانی علی‌اکبر مکارم مشهور به «رضوانی» که علیه رژیم سخن می‌‌گفت، با دخالت افسری به‌نام «سرهنگ عطاءالله قاسمی» بین مأموران و تجمع‌کنندگان در مسجد درگیری به‌وجود می‌آید. طولی نکشید از زمین و هوا با هلیکوپتر اجتماع‌کنندگان به گلوله بسته شدند و سه نفر به شهادت ‌رسید. روزنامه‌ اطلاعات واقعه‌ی مزبور را چنین گزارش کرده است:

«حدود سه هزار نفر از مردم این شهر[شیراز] در مسجد جامع حبیب اجتماع کردند. پلیس راه را بر تازه‌واردین بست و با شلیک گلوله و گاز اشک‌آور اجتماع‌کنندگان را متفرق کرد، در نتیجه سه نفر به نام‌های: محمود دهقانی(۴۴ساله)، علی‌اصغر خلفی‌نژاد(۱۹ساله- دیپلمه)، جواد زاهدی (اهل استهبان) به ضرب گلوله به شهادت رسیدند و هفت نفر دیگر به نام‌های اصغر و جعفر ذوالقدر، علی علیخواه، خسرو عابدی، علی توکلیان، علی حکیمی و حسن حسنی مجروح شدند. برای متفرق کردن اجتماع‌کنندگان بیش از سی تانک و دیگر خودروهای ارتش مقابل مسجد مستقر شده بودند».

پس از این واقعه سیدکرامت‌الله ملک‌حسینی به عنوان محرک اصلی دستگیر و تحویل فرمانداری نظامی شد که پس از محاکمه در زندان عادل‌آباد شیراز زندانی شد.

علاوه بر واقعه‌ مزبور، اجتماع دیگری که به مناسبت عید غدیرخم در فلکه‌ی مصدق برگزار شده بود با دخالت مأموران به خاک و خون کشیده شد. جریان از این قرار بود که در حین سخنرانیِ سخنران اجتماع، فرماندار نظامی با فحاشی سعی کرد از ادامه‌ی مراسم جلوگیری به عمل آورد. در نتیجه موجب درگیری بین طرفین شده و با تیراندازی از سوی مأموران به اجتماع‌کنندگان هفت تن به شهادت رسیده و عده‌ای مجروح شدند. به دنبال وقایع مزبور و به شهادت رسیدن و مجروح شدن عده‌ای از مردم، آیت‌الله بهاءالدین محلاتی اعلامیه‌ای منتشر کرد. در بخشی از اعلامیه‌ی وی چنین آمده بود:

«وا اسفا، با اینکه این مجلس مذهبی در کمال آرامش در مسجدی در گوشه‌ای از شهر بزرگ شیراز برگزار می‌شد و هیچ‌گونه بی‌نظمی و تخریب که مجوز مداخله‌ی نیروهای نظامی به زعم آنان باشد، مشهود نبود و شعاری جز صلوات و ادای احترام به پیشوایان مذهبی که رژیم مدعی علاقه و احترام به آنان است مشهود نبود، درحالی‌که خطیب گویای اهمیت عید غدیر در اسلام بود، ناگهان بدون هیچ اخطار قبلی تانک‌هایی که از ثروت عمومی مردم خریده شده و باید برای حفظ جان و مال مردم در موقع هجوم بیگانگان به کشور به کار برده شود، مردم را گلوله‌باران کرد و عده‌ای را مقتول و مجروح نمود. از نظر اینجانب با تأثر شدیدی که از درگذشت برادران عزیز مسلمانم دارم، برای چندمین بار انزجار و تنفر شدید خود را از روشی که دولت نظامی برای محو و نابودی مردم و مملکت در پیش گرفته ابراز می‌نمایم و به مناسبت شهادت جوانان ارزنده یک هفته عزای عمومی اعلام می‌دارم. مقتضی است در این یک هفته اهالی محترم شیراز با نصب پرچم سیاه بر دکاکین و مغازه‌ها و مؤسسات در این عزای ملی شرکت نمایند و بدین وسیله خانواده‌های داغدار را تسلی دهند».

از سوی دیگر چند تن از اعضای «جمعیت حقوقدانان ایران» شعبه‌ی استان فارس ضمن تحصن در اتاق دادستان شیراز، دادخواستی را در این رابطه تسلیم دادستان کردند. آنان اعلام کردند تا هنگام حصول نتیجه و اعلام نام مسببین این وقایع به تحصن خود ادامه خواهند داد. دادستان شیراز نیز تأکید کرد که با سرعت و قاطعیت لازم مشغول بررسی علل این حادثه و شناسایی عاملان آن می‌باشد.

در این میان اعلامیه‌ی جبهه‌ی ملی ایران که در پاریس انتشار یافت، حاکی از این بود که روز دوشنبه ۲۹ آبان، در زد و خوردهای دامنه‌داری که در شیراز روی داد ۱۰۵ نفر به قتل رسیده‌اند. البته صحت ادعای مزبور در منابع دیگر تأیید نشد. جبهه‌ی ملی افزود قشقایی‌ها در فارس به پاسگاه‌های پلیس در نورآباد و فیروزآباد حمله کرده و سلاح‌های پاسگاه را تصرف کرده‌اند».

پس از دستگیری آیت‌الله سید کرامت‌الله حسینی عشایر استان کهکیلویه و بویر احمد با توجه سبقه فعالیت‌های وی در این استان نامه‌ ای تهدید آمیز را خطاب به دستگاه امنیتی پهلوی نوشتند و خواستار آزادی ایشان شدند.