نام ” خلیج فارس ” در گذرنامه بنیانگذار امارات+عکس

 (۱۹۱۸–۲۰۰۴) نام کامل وی: (زاید بن سلطان بن زاید بن خلیفه بن شخبوط بن ذیاب بن عیسی بن نهیان آل نهیان الفلاحی) حاکم ابوظبی و بنیان‌گذار امارات متحدهٔ عربی و ۳۳ سال (از ۱۹۷۱ تا ۲۰۰۴) حاکم امارات متحده عربی بود.

شیخ زاید، کوچک‌ترین پسر سلطان بن زاید بن خلیفه آل نهیان (حاکم اجدادی ابوظبی از ۱۹۲۲ تا ۱۹۲۶) از قبیله عربی بنی یاس در شهر العین در فاصله ۱۴۰ کیلومتری ابوظبی پایتخت امارات عربی متحده متولد شد.

نام او را به احترام پدربزرگ مشهورش زاید بن خلیفه آل نهیان (حاکم ابوظبی از ۱۸۵۵ تا ۱۹۰۹) همنام با او برگزیدند. شیخه سلامه بنت بطی القبیسی مادر شیخ زاید در دوران نوجوانی و جوانی فرزندش شیخ زاید را به کسب علوم دینی و حفظ قرآن تشویق کرد.

شیخ زاید پدرش را در هشت سالگی از دست داد و برادر بزرگش شخبوط بن زاید آل نهیان حاکم ابوظبی شد و در سال ۱۹۴۶ شیخ زاید را به عنوان والی شهر العین منصوب کرد. وی به مدت ۲۰ سال ولایت شهر العین را به عهده داشت که در این دو دهه فعالیت کشاورزی و آبیاری در العین توسعه یافت.

او در ششم اوت سال ۱۹۶۶ با عزل برادرش در کودتایی بدون خونریزی، جانشین برادرش، شیخ شخبوط بن سلطان آل نهیان، به عنوان امیر امارت ابوظبی شد. وی پس از به قدرت رسیدن در ابوظبی اقدام به انجام ارتباطات و مذاکرات فشرده‌ای با امیرنشین‌های مجاور به ویژه دبی برای تأسیس یک کشور فدرال کرد که این امر با کمک شیخ راشد بن سعید آل مکتوم حاکم وقت دوبی و نیز موافقت حاکمان وقت شارجه، ام القوین، فجیره و عجمان در دوم دسامبر ۱۹۷۱ میلادی (۱۳۵) با موجودیت یافتن کشور فدرال امارات عربی متحده محقق شد. امارت راس الخیمه نیز بعد از مدتی به پیمان اتحاد بین امارت‌ها پیوست. شیخ زاید از همان زمان به عنوان نخستین رئیس کشور امارات عربی متحده انتخاب و ۴ بار دیگر در سال‌های ۱۹۷۶، ۱۹۸۱، ۱۹۸۶ و ۱۹۹۱ بازگزیده شد. وی تا روز سه شنبه قبل از مرگش این سمت را عهده‌دار بود. شیخ زاید دارای ۲۹ فرزند (۱۷ پسر و ۱۲ دختر) است که اغلب پسران وی ازسمت‌های بلندپایه کشوری و لشکری برخوردارند.

امارات با راه و روش و سیاست‌های شیخ زاید و منابع عظیم نفتی جزو ثروتمندترین کشورهای جهان شده‌است، به ویژه در رفاه اجتماعی شهروندان اماراتی و توسعه‌های عمرانی که با در نظر گرفتن وضع کشور در ۴۰ سال قبل نمونه موفقی محسوب می‌شود. بعضی از سران عرب به او لقب حکیم عرب داده‌اند.

او به عنوان یک حاکم نسبتاً روشنفکر شناخته می‌شد که به رسانه‌های خصوصی در کنار رسانه‌های خارجی اجازه کار کردن داد؛ ولی از آن‌ها توقع داشت که خودسانسوری کنند و از نقد و نکوهش زاید و خانواده سلطنتی خودداری کنند.

شیخ زاید در ۲ نوامبر ۲۰۰۴ میلادی در سن ۸۶ سالگی درگذشت و در مسجد شیخ زاید شهر ابوظبی به خاک سپرده شد.