نرگس زارهای زیبای اسیر گله‌دار در استان فارس

برداشت نرگس در روستای نوآباد بخش اسیر منطقه گله‌دار، هرساله از اویل دی ماه آغاز شده و تا اواخر بهمن ماه ادامه دارد؛ امسال پیش بینی می‌شود بیش از ٣٠ تن شاخه گل نرگس در این منطقه برداشت و روانه بازار شود.

گَله‌دار شهری در جنوب استان فارس و در مرز استان فارس و استان بوشهر است. شهر گله‌دار در مرکز شهرستان مهر استان فارس در جنوب ایران واقع شده‌است. از آثار باستانی این شهر می‌توان به تنب پذو و پیر اشاره کرد. در اطراف شهر گله دار نخلستان‌های زیادی وجود دارد. گله دار در حدود ۷۵ الی ۸۰ سال پیش یعنی در اولین تقسیمات کشوری، به دهستان تبدیل شد و بعد از چندین دهه دهستان بودن به بخش ارتقاء یافت.و و بعد ها تبدیل به شهر شده و الان یک شهر است.

نام پیشین منطقه گله‌دار، پال بوده‌است. پال در روزگاران باستان پناهگاه مردم بندر سیراف به هنگام حملات دزدان دریایی بود. در سدهٔ یازدهم قمری، ملا فریدون لُر با هزار خانوار از منطقه بویراحمد به صحرای پال و اسیر می‌آید و پس از مدتی کوچ‌نشینی در ۶ کیلومتری باختر پال نشیمن می‌گزینند. گفته می‌شود که چون ملا فریدون و قبیله‌اش دارای گله و رمه‌هایی بودند، به سکونتگاه آنان نام گله‌دار داده‌شد.عکس:محمدرضا دهداری”ایسنا”

اسیر، یکی از شهرهای جنوبی در استان فارس ایران است. این شهر مرکز بخش اسیر در شهرستان مهر است. اسیر در حال حاضر دارای دو دهستان مرکزی و دشت لاله می‌باشد.

از شروع زندگی و پیدایش اولیه سکونت در این سرزمین اطلاع دقیقی در دست نیست؛ و چون بر اثر دوری از مرکز و عدم وجود تاریخ‌نگاری در گذشته تا مدت‌ها اینجا به‌وسیله هیچ تاریخ‌نگاری به حساب نیامده‌است ولی از شواهد و قراین چنین برمی آید که از شروع زندگی در این سرزمین بیش از سه هزار سال می‌گذرد. چنان‌که در کتیبه داریوش مربوط به دوهزار و پانصد سال پیش آمده‌است: در آن زمان پادشاه هخامنشی در آنجا حکومت می‌کرده و از آن مالیات می‌گرفته‌است. با مراجعه به متون و فرهنگ‌های مختلف جای دیگری بدین نام موجود نیست؛ و مراد همین اسیر فعلی می‌باشد، برخی از مورخین و باستان شناسان اسیر را قدیمی‌ترین سکونتگاه انسان در نزدیکی خلیج فارس می‌دانند که با نام شهر کُران مرکز ایراهستان شناخته می‌شده‌است. رودخانه مهران که به صورت فصلی جریان دارد از میان شهر گذشته و با جلوه زیبا آن را به دو قسمت شمالی و جنوبی تقسیم کرده‌است.

با وجود آثار و ابنیه تاریخی و سنگ‌نوشته‌های مربوط به صدر اسلام از آبادی و رونق آن در آن زمان شکی نیست. به طوری که چندین سال قبل سنگ قبرهایی مربوط به سال ۳۶ هجری قمری و رمضان ۷۴ هجری در قبرستان اسیر و منزل مسکونی در آنجا پیدا شده‌است. مسجد جامع اسیر که دارای ویژگی و معماری خاص مربوط به اواخر قرن اول هجری قمری می‌باشد در زمان حکومت عمر بن عبدالعزیز ساخته شده‌است و در دوران‌های مختلف محل عبادت و تدریس و پرورش شاگردان بسیاری بوده‌است.

وجود آثار باستانی همچون تل پیر و نقوش سنگی تمب بت و تعداد زیادی قبرستان آن هم با فاصله‌های دور از هم و با وسعت زیاد خود گواه محکمی بر رونق و آبادی گذشته آن است؛ ولی در اثر حوادث و بلایای طبیعی در برخی ادوار به کلی ویران گشته‌است؛ و بنا به قولی در اثر زلزله سهمگین سده چهارم هجری که به مدت یک هفته ادامه داشته‌است چهره آبادی به کلی تخریب گشته و خسارات زیادی بر جای گذاشته‌است. آثار تاریخی تمب بت مربوط به دوره ساسانیان، قلات دیلا، غارهای کله کله، آسیاب آبی تنگ بندو و مناظر زیبای نرگس زار نوآباد و آبشار چک چک و مشکاویز از جاذبه‌های دیدنی اسیر به‌شمار می‌آیند

با نزدیکی منطقه به جاده مهم گور- سیراف (فیروزآباد به سیراف) در اثر عبور کاروان‌های مختلف از شهرهای ایران اسیر از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار بوده‌است به گونه‌ای که البسه و بافته‌های کتانی و گیوه از آنجا به خارج فرستاده می‌شده و بازار فروش خوبی برای کالاهای تجار و مسافران دیگر کشورها به‌شمار می‌آمده‌است.

صاحب فارسنامه ناصری نیز از وسعت و اقتدار آن در گذشته سخن گفته و جمعیت آن را در حدود دویست سال قبل بیش از یکهزار خانوار ذکر می‌کند که با توجه به گستردگی و بالابودن بعد خانوار در گذشته دارای جمعیتی در حدود ده هزار نفر بوده‌است که در زمان نگارش فارس نامه(۱۳۱۶ هجری قمری) به بیش از یکصد خانه خراب نمی‌رسیده‌است و کاهش بسیار زیاد آبادی و جمعیت آن در گذشته باید در اثر وجود یکی از بلایای طبیعی یا حوادث غیرمعمول اتفاق افتاده باشد و گرنه چنین تحول عظیمی آن هم در فاصله پنجاه شصت ساله در شرایط عادی غیرممکن به نظر می‌آید هم‌اکنون تعداد زیادی از اسیری‌ها در کشورهایی نظیر کویت، بحرین، امارات، آلمان، اسپانیا و برخی دیگر از کشورها ساکن بوده و دارای تأثیرگذاری زیادی در این مناطق می‌باشند.